माई सुरेखा पिंगळे वाढदिवस

 बोलते मी , 

बोलणेच सुख मला.. 

बोलघेवडी मी  , 

"बोल ' चिकटले मला ! 

मीच भोळी बोलते , 

न मनात काही ठेवते , 

विशुद्ध या मनास 

कुणी "अबोली ' हि चिडवते ! 

सून तेव्हा नवनवीन ,

बोलणेच विसरले  .. 

गडबड ,धडपड, बडबड 

सर्व काही थांबले ! 

मितभाषी साथ मिळता ,

बोलणेच टाळले ,

माहेराचे वागणे अन ..

सासरास जपणे. 

दोन तऱ्हा ,  रित भात

मी स्वतःस जिरवले !

आई , सखी ,सून , वहिनी 

भूमिकांच जगले ! 

सांभाळणे अन निभावणे

जगणे हेच मानले 

अन जगायचेच राहिले ... 

प्रसन्न स्वागतास सज्ज सदा .. 

मी स्वतःस हरवले ...

मी मलाच हरवले ..

मी मात्र हरवले !

अनवरत बोलघेवडी माई लग्न झाल्यावर एकदम शांत शांत अस्मादिकांनी अनुभवलेली, रेल्वे क्वार्टर अमरावतीला !!

आज शुभेच्छा वाढदिवसाच्या देतांना , संजयरावांच्या अबोली अक्कडसासुला पुण्यनगरीतून  प्रणाम !

मायटा तुला दीर्घ  आयुष्य , तू पूर्वाश्रमीची शास्त्री असल्यामुळे  नशिबात लिहिलेलं .. ते निरामय लाहो हिच सद्गुरू  नारायणगुरूचरणी प्रार्थना 

अगस्ती 

सौ मीनल 

   

ती बेटी होती म्हणुनी

 ती चे लाघव आज परमोच्च होते ..

ती चे डोळे सतत भिरभिरत होते ..... 

ती एकाला शोधत होती ...

ती अस्वस्थ होती 

ती ला आज नवीन आवडती सोबत मिळणार होती तरीही  ! 

ती आतापर्यंत ज्या डोळ्यांच्या धाकात वाढली 

ती आज त्याच डोळ्यांना शोधत होती ... 

ती ची आज त्याच्या डोळ्यांकडे बघण्याची हिम्मत नव्हती ..

तरीही ती त्याच डोळ्यांकडे भिरभिरत होती पाणावलेल्या डोळ्यांनी ...

ती सांगती झाली   "बाबा जेवले नाही काका  '  

ती चे लक्ष सगळ्या गदारोळात बाबाकडेच होते ... जरी 

ती आज वधूच्या भूमिकेत होती..

ती मुलगी होती म्हणून ... 

अन तो ही आज दूर दूर राहण्याच्या प्रयत्नात होता 

तिचं कौतुक सोहळा चाललेला मात्र 

आजपर्यंत धाकात वाढवलेल्या लेकीची नजरानजर तो चुकवण्याच्या प्रयत्नात होता !

आता त्याची पित्याच्या भूमिकेत वेगळेपणा आलेला !

त्याच्या डोळ्यातले अश्रू लपवण्याचा अतोनात प्रयत्न तो आज करत होता . ... 

लहाण्या लेकराचं परिवर्तन आज नवी जबाबदारी खांद्यावर घेणार लेकरू असं होणार होतं ! 

अन तो बाप या दिवशी अनावश्यक गप्पा इतरांशी मारत वेळ निभावत होता ...

एकदा लेकराला वाटे लावू मग अश्रूंना वाट लावून देऊ अन मोकळे होऊ याचीच तो वाट पाहत होता !

अन लेकरू बस कडे निघाली ... एव्हाना दाटून ठेवलेले , दडपून दाटलेले ओकसाबोक्शी बाहेर पडले !

आज तो वधुपिता होता ..

तो बाप होता म्हणून ...

मुलगी ही बापाचीच असते हे मात्र खरे ! कष्ट तिच्या मायनं कितीही उपसू देत ... मुली बापावरच प्रेम करतात , लावतात हा माझा अनुभव आहे.... 

मी नशीबवान मला बेटी आहे ... अन तापट मित्र विकासही !!!

मित्र विकासाच्या मुलीचे चि डॉ श्यामली च्या विवाहात अनुभवलेलं !

13 dec 2021

छोटी सुप्पर वायझर

 " खडकाळ प्रांत तो

    ही जेथून निघाली
पथ शोधीत आली
     रानातून अकेली ...   '
काल छोटीच अभिनंदन करतांना कुसुमाग्रजांचे शब्द आठवले ! नाना निघतांना म्हणाले "सगळे भाऊ तुझ्या पाठीशी आहेत काळजी करू नको ' .. अन मी नेहमी छोटीला सांगतो "तुझे तुलाच निपटायचे आहे , डोळ्यात पाणी काढत बसू नको ...' असे उपचार !!
   काल छोटीला प्रमोशन मिळाले ती मोठ्ठी झाली अतिशय आनंद झाला .नानांचा फोन गदगदलेल्या स्वरात सांगत होता छोटी सुपरवायजर  झाली ... अन सर्व आठव डोळ्यासमोर नानांनी उभे केले ! नानांनी केलेली मेहनत ती .कामात आली . .. त्यांच्या मेहनतीला छोटीनी न्याय दिला पदोन्नती मिळवून  ! संस्थाचालकांनी तिला निवडले दोघींमधून ... संस्था चालक हे उद्योगपती आहेत संपूर्णतः प्रोफेशनल ! उगाच भावनेत ते निर्णय नक्कीच घेणारे नाहीत .

   तिची दोन/अडीच हजार रुपयांच्या पगारावर काही वर्षे केलेल्या नोकरी पासुनचा मी साक्षीदार आहे ! स्वाभिमानी छोटी कुणापुढे हात पसरवणारी ... अशक्य ! तेवढ्याच रकमेत नानांच्या साथीने तिनं घर हाकललं u. नानांच्या जिल्हा परिषदेच्या चकरा ... ते सीटर रिक्षांन फिरणं ती नानांची पायपीट औरंगाबादेत , अन तिकडे छोटीनी शाळेत अपार मेहनत घेत , अंगावर स्वतःहून अन्यन्य जबाबदाऱ्या घेत , शाळेचा अविभाज्य घटक स्वतःला बनवत ... दिलेलं काम कुणीही करतच मात्र दोन तीन हजारात काम करणाऱ्या छोटीचं शाळेतील योगदान संस्थाचालकांसाठी अनिवार्य अन महत्वाचं  झाले होते ! त्यांनीही साथ दिली , नानांचे प्रयत्न कामाला आले अन आता त्याची फलश्रुती मिळाली .
     आणि हे सगळं तिनी एकटीनं केले हे मी म्हणतोय , मग नानांची साथ ? ... मग मी म्हणतो ज्याचे त्यालाच निपटायचे असते . बाकीचे सगळे केमिस्ट्रीतल्या कॅटॅलिस्टच्या भूमिकेत असतात अगदी नानांची भूमिकाg🗺️
सुद्धा ! 
       एकटीन रस्ता शोधायचा असतो ! पूर्वी खूप चिडचिड करायची , आता हसत खेळत ,डोळ्यात पाणी न काढता ...  खंबीर छोटी ! वास्तविक छोटी अन पल्ली मुत्र्या डोळ्याच्या म्हणून फेमस होत्या . दोघींनी स्वतःला सबळ केले .  स्वबळावर उभं राहून सक्षम केलं त्यांनी स्वतः ला . ..
" भाऊ तुझ्या पाठीशी ...' सांगताना नानांना इतकेच सांगतो तुम्ही लेकींना अस घडवलंय का त्याच भावांच्या पाठी उभ्या असतात . जशी गुडडी माझ्या पाठीशी !!
          छोटी नी आज आनंद दिला .शाळेत  सौ विदुला पदे मॅडम "सुप्पर ' वाईज नक्कीच करतील यात शंका नाही.  तिच्या नव्या जबाबदारीला शुभेच्छा मनःपूर्वक .

अगस्ती
सौ मिनल

=
^

बाबासाहेब आम्ही क्षमा केली तुम्हाला

     असा पायजामा काढला,  तो तसाच ठेवला ...  बाहेरून आल्यावर दोन पाय घातले दोन भोकात ....वर ओढला की झालं !! दादामामा जागच्या जागी कपडे कसे असावे हे एक्सप्लेन करत होता ... गम्मत चाललेली ! 

        बाबासाहेबांची टॉप टीप , आवरा आवर हा चर्चेचा विषय .. त्यांना अस्ताव्यस्त काही आवडत नाही अन पाला पडला खोलापूरकरांशी !!  

        पण तक्रार न करता त्यांचे आवरणे आजतागायत सुरू आहे .आपण बाहेरचे कपडे काढा त्यांना आपल्या न कळत त्यांची जागा मिळालेली असेल ... 

       समर्थांनी दासबोधात उत्तम गुण लक्षणं लिहिलीत ..त्यांची जणू  कृतीतून पारायणं करण्याचा विडा बाबासाहेबानी उचलला ... 

*आळसे सुख मानू नये । चहाडी मनास आणू नये । शोधील्यावीण करू नये । कार्य काही ।*

एक अत्यंत पापभिरू जीवनप्रणाली आचारलेले बाबासाहेब , 

कुठेतरी लहानपणी भोगलेली गरिबी जन्मभर सांभाळणारे बाबासाहेब , 

शिस्तबद्ध जीवन ते काय याचा आदर्श घालून देणारे बाबासाहेब ! 

परवा सकाळी नंदया कडे उठलो आम्हाला नागपूर साठी तयार व्हायचे होते ... बाबासाहेबांना विचारलं तुम्ही इतके तयार होऊन कुठे निघालात ...अरे थोडासा वॉक घेऊन येतो म्हणाले ! सकाळच्या वॉक साठी इतके टकाटक , शर्ट इन बीन करून ...  

    बरं यांना खरंच आपल्या सासुरवाडीचा  संताप येत असेल का ? त्यांनी गिळला असावा ! 

       लहानपणीच्या वास्तवतेला जन्म भर सोबत राखणारे दोघे ... एक भाऊ दुसरे बाबासाहेब . संकोच , गरिबांबद्दलची कणव दोघांनी जन्मभर सोबत ठेवलेली .  . . 

      दोघांनी सासर माहेर छान जपलेलं ! बाबीताई च्या बडनेऱ्याच्या घरापासून ते पिंपळे सौदागरच्या फ्लॅट पर्यंत प्रोत्साहन देण्यापासून आर्थिक मदती पर्यंत आपला भार त्यांनी उचललेला ! 

       आर्थिक शिस्त त्यांच्या कडून शिकावी . "अंथरुण पाहून पाय पसरव रे बाबा ' सांगायला ते कधी चुकणार नाहीत . तसेच कुणाचे उपकार नको रे बाबा ... हे ओझं घेऊन त्यांनी जीवन क्रमण केले नाही !

        ते समर्थ जगले ...

*कोणाचा उपकार घेऊ नये । घेतला तरी राखो नये ।परपीडा करो नये। विश्वासघात ।*

         मुलांवर सुद्धा त्यांचेच संस्कार ! सगळे शिस्तीत , टापटीप अन स्वच्छ ! वैभव तर लहानपणी शर्ट इन करूनच झोपायचा म्हणे .... 

     आईला अन शिलामावशीला  सांभाळणे म्हणजे कसरतच . दोघांनी पेलली बघा भाऊ अन बाबासाहेब . अण्णा आजोबांचा तापट पणा या दोघींच ऐश्वर्य ! 

         किरीकर कुरकुरत का होईना भाऊंनी अन बाबासाहेबानी निभावलं ! आई तर आता नाही मला झोडयाला ,  मावशी मागे लागेल हाती झाडू घेऊन ... 

तर तिर्थस्वरूप बाबासाहेब काका ( खरे तर आम्ही काका कधी म्हटलं नाही त्यांना ) यांना उदार अंतःकरणाने आम्ही क्षमा करत आहोत .... 

आम्हाला शिस्त शिकवल्या बद्दल ...

आम्ही अस्ताव्यस्त फेकलेल्या कपड्याना जागच्या जागी ठेवल्या बद्दल ...

सकाळी मनाप्रमाणे लोळू दिल्याबद्दल ...

आमच्या साठी आठवणींनी इंदोरी फरसाण आणून जिभेचे चोचले पुरवले अन  वाढवल्याबद्दल .... 

आम्हाला मंदिरात माथा टेकवायला लावल्याबद्दल ..

झोपतांना चादरी वरच्या वळ्यासुद्धा ..... 

आमच्या चुकांवर पांघरून घातल्याबद्दल... 

स्वच्छतेला पुजायला लावल्याबद्दल ... 

आणि हो प्रेम ते काय कसे करावे हे शिकवल्याबद्दलही ...

आणि हो मिनल हि तुमचीच देण ... त्याबद्दलही तुम्हाला क्षमा !!!! 

दीर्घ निरामय आयुष्याची संधी तुम्हा लाहो । 

विघ्न विनाशक गणेश तुम्हा वर देवो सुखदम ।

जिवेत शरद: शतं 

जिवेत शरद: शतं 

अगस्ती 

सौ मीनल