पानं

Saturday, January 30, 2016

मिल्या मित्रा ......


सकाळी 4 लाच जाग आली काहीही करायचा मुड नव्हता .नासिकला जायचे सकाळी सहाला !
 मित्रांना शुभ सकाळ लिहिले मात्र .. आजची सकाळ शुभ असणार का?
   मनात चिड चिड होती सव्वापाचला अशोकचा फोन आला तयारीसाठी उठालो ! ब्रश /स्नान आटोपले करायची इच्छा मात्र नव्हती . काढा बनवायला पुन्हा मूड नव्हता अशोकचा पुन्हा कॉल आला "सर तयार झालात ?' त्याच्यावर खेकसने सकाळी सकाळी ट़ाळले !
     हेरम्बला उठवले , तो अंघोळ न करताच गाडीत बसला चिड चिड थोडक्यात वाचली ! प्रशांतला यायचेय म्हणून असंख्य कॉल केले महोदय सायलेंट वर झोपलेले नेहमीप्रमाणे ! कसाबसा फोन लागला त्याला निघतो सांगितले , तिन तिघाड़ा होऊ नए वाटत होते ,लहानपणापासुनचे अंध संस्कार !!
  गाडीने लासुर सोडले अन बातमी आली मिल्यानी आमची साथ सोडली होती ,तीस वर्षापासुनची आमच्या दोस्तीला , मैत्रीला त्यानं पूर्ण विराम दिला होता ! तो दूर दूर गेला होता कधीही न भेटण्या साठी !!
गेली क्रित्येक दिवस कर्क रोगाने त्रस्त आमचा मित्र मिलिंद मधुकर खेर  त्रासमुक्त झाला . इहलोक सोडता झाला ...
    1985 च्या वर्षात भेटलेला मिल्या मित्रत्व काय, कसे निभवल्या जाऊ शकतं याच ज्वलंत उदाहरण ! मानपान, पैसा अड़का, राग लोभ  कसलीही अभिलाषा नाही , फक्त निखळ मैत्री प्रेम देणारा हा मिलिंद जसा माझा तसा देवेन्द्रा हेरम्बचा सुद्धा तितकाच जिगरी ! बाबिताई संजय राव यांचेसाठी सुद्धा ! आम्हा तिघा भावांच्या दृष्टीने मिलिंदच महत्व वेगळेच होते , आहे ,रहाणार कारण आम्ही तिघेही ज्यावेळी अमरावती बाहेर होतो त्यावेळी आई भाऊंचा केअरटेकर तोच होता . अन मिल्याचे हे पांग फेडण्या पल्याडचे आहेत आम्हासाठी !  
   देवेंद्रला टेबल टेनिस मला बैटमिनटंनला जोडंण्याचे श्रेय खेळाडू वृत्तीच्या मिलिन्दलाच द्यावे लागेल . संगीत हाही त्याचा आवडता विषय . कुठल्याही कामाचा कधीही कंटाळा नाही .आई नेहमी सांगायची " घरी तुम्हा मुलांपेक्षा मला मिलिंद वर जास्त विश्वास आहे !'
  पार्थच्या मौंजी नंतर त्याला आजाराने ग्रासले . नासिकला भेटायला गेलो दोन तिनदा ! त्याच दुःख अन कधीही न पाहिलेला दुःखी मिल्या पहाणे कष्ट दायक होते !
 "अगस्ती 120 /300 च एक पान फक्त रात्री खात होतो रे ,देवानं ए व्ह ढी मोठी सजा का दिली ? ' म्हणाला . समजाविण्या पलिकडच होतं ते सगळं . काय समजाविणार ? अगतिक अन हतबल अगस्ती अनुभवला ! भेटण्याच सामर्थ्य हरवलेला अगस्ती ! डोळ्यांच्या कडा सतत  पाणावलेला अगस्ती ! काकू कर्क रोगानी गेल्या सगळ्यांच्या मनाची तयारी होती सान्त्वन करणे जड गेले नाही .. आता मिलिंद सुद्धा त्याच मार्गानं गेला , मनांची तशीच तयारी त्यांनही करून ठेवलेली ! तरीही धीर देण्यासाठी जायचय .त्याच्या मुला बाळान्ना ,बहिन भावाला बाबांना धिर देईनच पण आम्हाला कोण देणार धीर ? प्रत्येक दु:खाला मिल्याच तर होता अन आता ...
    ॐ पूर्ण मिद: ,पूर्ण मिदम .... तुझ्यासाठी कसं म्हणु मिल्या ..... हसतं खेळतं ठेवणं तुझ काम होत रडवणं नाही शेवटी गेल्यावरही शिव्या खाणार आहेस . हो त्याशिवाय का आपली मैत्री पूर्णत्वाला जाणार आहे !




    ..... आणी सम्पूर्ण शास्त्री परिवारातर्फे  मी मंगलमूर्ती शास्त्री  खेर कुटुम्बियांना दुखातुन बाहेर पडन्याच  बळ मिळो अन आत्म्यास शान्ति लाभों यासाठी प्रार्थना करतो  !
       इतके तर बोलावेच लागेल ..



       

      मित्रा मिल्या सकाळची चिड चिड किती वाढवलीस !
30 जाने 2016

Thursday, January 14, 2016

एन डी के एक अद्भुत रसायन

काही वर्षांपूर्वीची ही गोष्ट आहे
                   रात्री आमचे   जालन्या जवळील शेलगावचे व्यवसायिक
मित्र श्री गायके यांचा फोन आला म्हणाले शास्त्रीजी माझी भावजय ,लहान भावाची बायको  एकदम सीरियस आहे काविळ झालाय चार दिवासापुर्वीची बाळंत . चांगल्यात चांगले डॉक्टर सांगा . मात्र तिला आपल्याला वाचवायचे आहे . जालन्याला ट्रीटमेंट केली ,  मात्र काही उपयोग नव्हता म्हणून अडूळ जवळ एका काविळीवर औषध देनारया माणसाकडे आणले तिथे ती सीरियस झालीय . आता कुणी डॉक्टर सांगा पैशाची काळजी करू नका मात्र ती वाचली पाहिजे .माझ्याही सौचा वर्षभरापुर्वी बाळन्त झाल्यावर काविळीन घात केला आता भावजय ! सेम सिचुएशन सेम किस्सा ...  मित्र एकदम रडवेल्या स्वरात बोलत होता . माझ डॉक्टरांबद्दलच ज्ञान तोपर्यंत बेताचच होत मग काहीही झाले तरी डॉ हेडगेवार रुग्णालय आम्ही जवळ करणार . मी त्याला तेथेच घेवून जाण्यास सांगितले . त्याने ऐकले रात्री भरती केले डॉ फाटकांची ट्रीटमेंट सुरु झाली . मी रात्री घरी जातांना त्याला भेटलो धीर दिला . त्याच्या सोबतची खुप सारी मंडळी घरी गावाकडे पाठवली म्हटल इथे आवशक्ता नाही . ...
       दुसऱ्या दिवशी त्याला भेटायला रुग्णालयात गेलो विचारपूस केली .
       त्या दिवशी महिन्याचा शेवटचा  गुरुवार होता .  त्याकाळी  आम्ही घरी व्याख्यान / बौद्धिक आयोजित करत असू . त्यादिवशीच्या नियोजनासाठी रुग्णालयात होतोच म्हणून एन डी सरांना भेटण्यासाठी  त्यांच्या केबिनकड़े गेलो सोबत मित्र होताच . सरांच्या केबिन बाहेर नेहमी प्रमाणे खुपसारे पेशंट पाहिले अन आपला धुडगुस त्यामध्ये नको या विचाराने माघारी परतलो तो त्यांच्या अटेंडंटनी हाक मारली मला ओळखत होता म्हणाला काय काम होत ?
    "या बसलेल्या पेशंट्स पेक्षा महत्वाच काम नाही मी घरी भेटेल . " इतक्या लोकांच्या मनातल्या मनातच्या शिव्यांचा धनी मला व्हायचे नव्हते !
         सर तुम्ही आत जा तेव्हढेच सर रिलेक्स होतील , सकाळी ओटी केली आता ही ओपीडी . सरांना ज़रा फुरसत नाही . तुम्ही इतर कामासाठी आलात तर नक्की आत जा !! ' त्याची काळजी मला एक वेगळाच आनंद देवून गेली .
    मी पुन्हा सरांकड़े गेलो . सरांचे पेशंट आणी आम्ही असा संवाद सुरु . मधेच प्रा पांडव सरांना फोन करून त्यांचीही व्याख्यानासाठी  वेळ घेणे झाले आमच्या रात्रि 9 वाजताच्या  कार्यक्रमाचे  नियोजन झाले  . मी ओपरेशन पश्चातचे पेशंट पहात आहे ओपीडी नाही . व्याख्यानाला   डॉट पोहोचतो " वगैरे सांगुन झाले.  आम्ही निघताना सोबतच्या मित्राबद्दल विचारले . अरे हो त्याची तर ओळख दिलीच नव्हती ...
    थोडक्यात मित्र भावजय डॉ फाटक ..सांगितले तो अरे आज डॉ फाटक गावाला गेलेत म्हणत त्यांनी वार्डात फोन लावून मित्राच्या भावजयिची चौकशी केली तिथल्या स्टाफला आवश्यक सूचना केल्या .
        मी घरी परतलो आणी श्रोते जमवण्याच्या कामाला लागलो .  रात्री डॉट 9 ला सरांना व्याख्यानाच्या आठवणी साठी रिंग दिली .  मात्र एन डी सर आले नाहीत ....  आम्ही किंचित हिरमुसलो,  मात्र सेवाव्रती  सरांना सर्वात  आवडता विषय इमर्जन्सि  पेशंट मिळाला असणार हे कुणी सांगायला हवं का ? बौद्धिक छान झाले उपस्थिति चांगली होती मात्र सर नव्हते एक रुखरुख .
      रात्री कार्यक्रमा दरम्यान मित्राचा फोन आला म्हणाला डॉक्टर ओपरेशन करायच म्हन्तेत काय करू ? मी डॉक्टरांवर विश्वास ठेव सांगितले अन फोन बन्द केला ! व्याख्यानात व्यत्तय नको !!!
    सकाळी दुकानात जाताना रुग्नालयाजवळ मित्र भेटला अतिशय आनंदात होता " लय भारी डॉक्टर भेटला बघा '  त्याच्या भावाजयीच तातडीनं ओपरशन करून छातीतील 2 लीटर पस काढन्यात आला होता ! तो काविळीचा रुग्ण नव्हताच मुळी ! ! शरीरातील घाण निघाल्याबरोबर पेशंट टकाटक .
    ... समोर एन डी सर दिसताहेत कालच्या "डॉट' प्रोमिसचे काय झाले विचारणार तोच ..
   बरं झाल तुम्ही रात्री रिंग दिली मी पोर्चं मधून बाहेर पडतच होतो मला फाटक डॉक्टरांचा पेशंट आठवला परत वार्डात गेलो तो काविळिचा पेशंट नसून छातीतील पस मुळे हां त्रास होता हे लक्षात आले ओपरेशन सक्सेसफुल !!
      मी नतमस्तक झालो . सगळेच सर्जन अशी सर्जनशील सेवा देतील तो ?
 मित्राची बायको याच आजाराने बाळन्तपनानंतर  आदल्या वर्षी बाळाला सोडून गेली होती . बाळन्तपनानंतरची घ्यायची काळजी न घेतल्यामूळे !!
   जालन्याहुन नंतर परततांना शेलागावला थांबलो असता आमचा सत्कार करण्यात आला शाल अन सौ ना साडी चोळी !  मिळाली ज्याचे धनी सर होते . अतिआग्रहामुळे आम्हांस स्विकारावी लागली . दगडाला शेंदुर फासून इश्वर त्यांना गाठायचा होता !!!

एव्हढे सगळे सांगायचे कारण की .


      अनेकांसाठी तारणहार इश्वर  आमच्यासाठी संतत्व धारण केलेले इतरांच्या आनंदात आपला आनंद माननारया, आमच्या माननीय नगरसंघचालक डॉ नरेन्द्र दत्तात्रय कुलकर्णी उर्फ़ एनडीसर यांचा आज वाढ दिवस ! त्यांना दिर्घायुष्या साठी प्रार्थना करतो . सुदिनम सुदिनम जन्म दिनम तव ... म्हणत शेवटी एवढेच ---

जीवन की मुस्कान हो तुम
फूल खिलाते हो
               क्यारी क्यारी ।
नयी सफलता के
                       सुमनो से
महके जीवन की
                      फुलवारी

      -  मंगलमूर्ती ,सौ मिनल , शुभांगी शास्त्री परिवार